Nga periudha e pasluftës deri në Traktatin e Lisbonës
Rrënjët e Bashkimit Evropian datojnë në fund të Luftës së Dytë Botërore. Qëllimi i etërve themelues është të sigurojë që masakrat dhe shkatërrimet e tilla të mos përsëriten më kurrë. Më 9 maj 1950, Ministri i Jashtëm francez, Robert Schuman, paraqiti një plan bashkëpunimi të zgjeruar, me të cilin filloi procesi i integrimit të kontinentit të vjetër. Në bazë të programit të prezantuar nga Schuman, gjashtë vende (Belgjika, Franca, Gjermania, Italia, Luksemburgu dhe Holanda) nënshkruan një traktat në vitin 1951 për të menaxhuar bashkërisht industritë përkatëse të qymyrit dhe çelikut.
Duke pasur parasysh suksesin e iniciativës, gjashtë vendet vendosin të zgjerojnë bashkëpunimin në sektorë të tjerë. Në vitin 1957 u nënshkrua Traktati i Romës për themelimin e Komunitetit Ekonomik Evropian (KEE) me qëllim të lëvizjes së lirë të personave, mallrave dhe shërbimeve. Në vitin 1973 KEE u zgjerua në tre vende të tjera: Danimarkën, Irlandën dhe Mbretërinë e Bashkuar. Gjashtë vjet më vonë, në vitin 1979, për herë të parë, qytetarët drejtpërsëdrejti zgjodhën anëtarët e Parlamentit Europian, të cilët më parë ishin emëruar nga parlamentet kombëtare. Midis 1981 dhe 1986, Shtetet Anëtare u bënë dymbëdhjetë me pranimin e Greqisë, Portugalisë dhe Spanjës.
Në shkurt 1992 u nënshkrua Traktati për Bashkimin Evropian në Mastriht, i cili përcakton rregulla të sakta në lidhje me monedhën e përbashkët, politikën e jashtme dhe bashkëpunimin në fushën e drejtësisë dhe punëve të brendshme. Sipas Traktatit të Maastrichtit emri i Bashkimit Evropian zëvendëson atë të Bashkësisë Evropiane. Në 1995 Austria, Finlanda dhe Suedia u bashkuan me BE-në. Kështu, Shtetet Anëtare bëhen pesëmbëdhjetë dhe përfshijnë pothuajse të gjithë Evropën Perëndimore. Në mars të të njëjtit vit Marrëveshja Shengen hyn në fuqi në shtatë vende. Që atëherë, individëtëçdo kombësie mund të udhëtojnë në shtetet që i bashkohen pa treguar pasaportë në kufij.
Në vitin 2002 dymbëdhjetë monedha dhe shënime arritën në dymbëdhjetë vende. Dy vjet më vonë, tetë vende të Evropës Qendrore dhe Lindore (Estonia, Letonia, Lituania, Polonia, Republika Çeke, Sllovakia, Sllovenia dhe Hungaria) hyjnë në BE, duke i dhënë fund ndarjes së kontinentit të vendosur nga fuqitë e mëdha gjashtëdhjetë vjet më parë. Qiproja dhe Malta gjithashtu i bashkohen Bashkimit dhe në vitin 2007 shtohen Bullgaria dhe Rumania. Në vitin 2009, Traktati i Lisbonës hyri zyrtarisht në fuqi, me qëllim që BE të jetë në gjendje të përballojë sfidat globale dhe t’i japë kompetenca më të mëdha Parlamentit Evropian.
Më 1 korrik 2013, Kroacia bëhet anëtare e njëzet e tete e Bashkimit Evropian. Pas Sllovenisë, është e dyta nga gjashtë republikat ish-Jugosllave që të bëhen pjesë e Bashkimit.